- OPSONATORES
- OPSONATORESGlossatori in l. legatis serv. in princ. de leg. 3. ii dicti sunt, quiresonabant et cantabant Domino in mensa. Aliis, qui opsonia, quibus vescimur, scienter emebant. Plautus, Menaechm. Actu 2. sc. 2. v. 1. Bene opsonavi, i. e. opsonium emi. Seneca Ep. 47. Adice Obsona ores, quibus dominici palati subtilis notitia est, apud Calv. Lex. Iurid. Ad horum fraudes deprehendendas, cum cum plurimis summatibus pasceret Hadrianus Imperat. fercula de aliis mensis etiam ultimis quibusque iussit apponi, uti legimus apud Spartian. in Adrian. c. 17. Nempe has mensas Hadriani Opsonatores seu Α᾿γοραςταὶ, quaestus proprii, quam exsist imationis sui Heri, studiosiores, instruebant; sed ut quaeque illarum ab Imperatoria mensa plurimum aberat, ita parcissime et tenuissime insternebatur. Quam fraudem ut detegeret Imperator, ingeniô suô aptissime usus est. Posterior aetas Optiones vocarecoepit id hominum genus: Si satis ex side Procopius Persicorum l. 3. Ι᾿ωάννην παρέδωκεν, ὃς οἱ ἐπεμελεῖτο τῆς περὶ τὴν οἰκίαν δαπάνης, ὀπτίωνα τοῦτον καλοῦσι Ρ῾ωμαῖοι. Ioannem tradidit, qui domesticus eius expensas curabat, Optionem Romani vocant. Casaubon. ad Spartiani loc. cit.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.